چهارراه سیروس؛ قطعه‌ای از تاریخ زندهٔ تهران
چهارراه سیروس یکی از همون گوشه‌های پرماجرای تهرانه که توی خودش یک دنیا خاطره و حکایت جا داده. این چهارراه تکه‌ای از بازار و تهرانِ در حال رشد و تحوله که هر گوشه‌اش هزاران داستان توی خودش نگه داشته.
سالیان گذشته تا امروز
قدیم‌ها توی این خیابان چه چیزایی نبود! اسب‌فروشی، علوفه‌فروشی، دکون‌های کوچیک مال‌فروشی و حتی محل‌های تفریحی... همه‌شون یکی یکی اومدن و رفتن. انگار هر دوره‌ای خودش یه رنگ و بوی خاص به این چهارراه داده بوده.
پیدایش هر کدوم از این مشاغل هم بی‌دلیل نبوده. یکی از نیاز مردم شهر اومده، یکی از ذوق و سلیقهٔ کاسب‌ها و تاجرهای اون زمون. هر کدوم به نوعی جواب نیاز زمونه‌شون رو می‌دادن.
دگرگونی بزرگ
اون زمانی که تهران داشت مثل قارچ بعد از بارون رشد می‌کرد، ضلع جنوب غربیِ چهارراه سیروس تبدیل به گاراژ شد. بعدش هم آقا... (نام شخص) اونجا رو خرید و تبدیل به کارگاه صنعتی کرد که ورق‌کاران و صنعتگرای دیگه توش کار می‌کردن.
اما داستان اینجا تموم نشد. چهار دهه بعد، یعنی توی دهه ۱۳۸۰، این بنا به همت آقایان.... ، .... و .... دوباره متولد شد و این بار با نام "بازار فرش ایرانیان" به کار خودش ادامه داد.
انقلاب در دنیای فرش
پیدایش این مرکز فروش فرش ماشینی و موکت توی این منطقه، انگار یه واکنش طبیعی بازار بود به سرای فرش‌فروشان بازار تهران توی سبزه میدان. یعنی بازار خودش داشت جواب نیازهای جدید رو می‌داد.
این کالای ضروری که تقریباً توی هر خونه‌ای ازش استفاده می‌شه، حالا با تکنولوژی جدید ارتقا پیدا کرده بود. دیگه نیازی نبود حتماً بری قلب بازار تا فرش خوب پیدا کنی - همین توی خیابون اصلی، در دسترس همه قرار گرفته بود.
مقاومت در برابر سختی‌ها
حتی شرایط سخت اقتصادی و تحریم‌هایی که کمر کسب و کارها رو خم کرده، نتونسته نبض این بازار رو کند کنه. انگار این مرکز خودش یه قلب تپنده‌ای داره که می‌زنه و زنده‌ست.
امروز بازار فرش ایرانیان
امروز بازار فرش ایرانیان با ۴۲ واحد تجاری مفتخره که همچنان کالاهای باکیفیت و اصیل رو هم برای خریدارهای خرد و هم عمده‌فروش‌ها فراهم می‌کنه. این بازار نه تنها زنده مونده، بلکه نبض بازار فرش رو هم حفظ کرده و به نوعی پل ارتباطی بین گذشته و حال شده.